با ما تماس بگیرید

09191045494

شروع کنید

درخواست مشاوره

سوالات اعتبار بخشی بیمارستان با جواب

سوالات اعتبار بخشی بیمارستان با جواب

سوالات اعتبار بخشی بیمارستان به عنوان یکی از مهم‌ترین ابزارها برای ارزیابی کیفیت خدمات و عملکرد بیمارستان‌ها به حساب می‌آید. این سوالات نه تنها به مدیران و مسئولان بیمارستان‌ها کمک می‌کند تا نقاط قوت و ضعف خود را شناسایی کنند، بلکه به بیماران و خانواده‌هایشان نیز اطمینان می‌دهد که در حال دریافت خدمات بهداشتی و درمانی با کیفیت هستند. اعتبار بخشی بیمارستان به‌ عنوان یک فرآیند استاندارد، می‌تواند نقش مهمی در بهبود کیفیت خدمات و افزایش سطح اعتماد عمومی به نظام بهداشت و درمان ایفا کند.

این سوالات معمولاً شامل ارزیابی‌های مختلفی از جمله کیفیت خدمات پزشکی، رعایت اصول بهداشت و ایمنی، و تجربه بیماران می‌شود. این ارزیابی‌ها با هدف ایجاد یک چارچوب کارآمد برای نظارت بر عملکرد بیمارستان‌ها طراحی شده‌اند. به‌طور خاص، سوالات می‌توانند به بررسی قابلیت دسترسی به خدمات، نحوه مدیریت درمان و رضایت بیماران از فرایند درمان بپردازند. همچنین، این سوالات به بیمارستان‌ها کمک می‌کند تا با استفاده از بازخوردهای دریافتی، بهبودهای لازم را در ارائه خدمات خود اعمال کنند.

تأثیر این سوالات می‌تواند منجر به ایجاد تغییرات مثبت در ساختار و فرآیندهای بیمارستان شوند. این تغییرات شامل بهبود ارتباطات بین کادر درمان و بیماران، ارتقاء استانداردهای بهداشتی، و افزایش سطح آموزش کارکنان است. در نتیجه، اعتبار بخشی بیمارستان نه تنها کیفیت خدمات درمانی را بهبود می‌بخشد، بلکه می‌تواند به افزایش میزان رضایت بیماران و اعتماد عمومی به نظام بهداشت و درمان منجر شود.

  • اعتباربخشی چیست؟

اعتباربخشی فرایند ارزیابی و تأیید کیفیت خدمات و سازمان‌ها است که توسط نهادهای مستقل و معتبر انجام می‌شود. این فرآیند شامل بررسی عملکرد، نظارت بر رعایت قوانین و مقررات، و ارزیابی رضایت مشتریان است و به بهبود کیفیت خدمات و افزایش اعتماد مشتریان کمک می‌کند.

اعتباربخشی در حوزه‌های حساس مانند بهداشت و درمان و آموزش از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و به سازمان‌ها این امکان را می‌دهد که نقاط قوت و ضعف خود را شناسایی کرده و بهبود مستمر خدمات را تضمین کنند. با کسب اعتباربخشی، سازمان‌ها می‌توانند تصویر مثبتی از خود در ذهن مشتریان و ذینفعان ایجاد کنند.

  • واک راند چیست؟

تیم رهبری و مدیریت به همراه مسئولان مرتبط با ایمنی بیمار، بازدیدهای منظم ایمنی را بر اساس ضوابط مربوطه انجام می‌دهند که به این فعالیت “بازدید ایمنی” گفته می‌شود. برنامه این بازدیدها باید بر روی تابلو اطلاع‌رسانی بخش‌ها نصب گردد.

  • اعضای تیم واک راند بیمارستان چه کسانی هستند؟

اعضای تیم واک راند بیمارستان شامل موارد زیر هستند:

  1. مسئول فنی ایمنی
  2. مدیر بیمارستان
  3. کارشناس هماهنگ‌کننده ایمنی
  4. مدیر پرستاری
  5. کارشناس کنترل عفونت
  6. مسئول بهبود کیفیت
  7. کارشناس بهداشت حرفه‌ای و طب کار
  8. سوپروایزر آموزش سلامت

علاوه بر این، سایر اعضا به تشخیص رئیس یا مدیر بیمارستان به این تیم اضافه می‌شوند.

  • شاخص های ایمنی بیمارستان چیست؟

شاخص‌های ایمنی بیمارستان شامل موارد زیر هستند:

  1. سقوط منجر به آسیب یا مرگ
  2. واکنش ناشی از تزریق خون ناسازگار
  3. آسیب حین تولد نوزاد
  4. سوختگی
  5. انجام عمل جراحی روی عضو یا بیمار اشتباه
  6. جا ماندن جسم خارجی در بدن پس از عمل
  7. آمبولی ریوی بعد از عمل
  8. عوارض ناشی از بیهوشی یا جراحی
  9. زخم بستر درجه ۳ و ۴
  10. تزریق یا مصرف داروهای اشتباه و پرخطر
  11. شوک آنافیلاکسی
  12. عفونت‌های بیمارستانی
  13. خونریزی یا هماتوم شدید بعد از عمل که منجر به آسیب پایدار یا مرگ شود.
  • سیاست های اصلی بیمارستان کدام است؟

  1.  ارتقاء ایمنی بیمار و کارکنان
  2.  بهبود مستمر کیفیت
  3.  ارتقاء سطح رضایتمندی بیماران و کارکنان
  4.  کاهش هزینه ها و افزایش درآمدها
  5.  افزایش توانمندسازی نیروی انسانی
  6.  توانمندسازی بیمارستان در برابر شرایط بحران

وقایع تهدیدکننده حیات که باید توسط بیمارستان گزارش و جبران خسارت شوند، کدامند؟

  • وقایع تهدیدکننده حیات که باید توسط بیمارستان گزارش و جبران خسارت شوند، کدامند؟

وقایع تهدیدکننده حیات که مشمول گزارش و جبران خسارت توسط بیمارستان هستند، شامل موارد زیر می‌باشند:

  1. کد ۱: انجام عمل جراحی به‌طور اشتباه روی عضو سالم
  2. کد ۲: انجام عمل جراحی به‌صورت اشتباه روی بیمار دیگر
  3. کد ۳: انجام عمل جراحی با روش اشتباه بر روی بیمار
  4. کد ۴: جا گذاشتن هر گونه وسیله پزشکی مانند گاز، قیچی و پنس در بدن بیمار
  5. کد ۵: مرگ در حین عمل جراحی یا بلافاصله بعد از عمل در بیمارانی که وضعیت سلامت طبیعی دارند (کلاس یک طبقه‌بندی ASA از انجمن بیهوشی آمریکا)
  6. کد ۶: تلقیح مصنوعی با دهنده (DONOR) اشتباه در زوجین نابارور
  7. کد ۷: مرگ یا ناتوانی جدی بیمار به دنبال استفاده از داروها و تجهیزات آلوده به میکروب.
  8. کد ۸: مرگ یا ناتوانی جدی بیمار به دنبال استفاده از دستگاه‌های آلوده (به عنوان مثال، وصل دستگاه دیالیز HBS Ag ژن مثبت به بیمار HBS Ag آنتی‌ژن منفی).
  9. کد ۹: مرگ یا ناتوانی جدی بیمار به دنبال هر نوع آمبولی عروقی.
  10. کد ۱۰: ترخیص نوزاد به اشخاص غیر از ولی قانونی.
  11. کد ۱۱: مفقود شدن بیمار در زمان بستری به مدت بیش از ۴ ساعت (مانند زندانیان بستری).
  12. کد ۱۲: خودکشی یا اقدام به خودکشی در مرکز درمانی.
  13. کد ۱۳: مرگ یا ناتوانی جدی بیمار به دنبال هرگونه اشتباه در تزریق نوع دارو، دوز دارو، زمان تزریق و…
  14. کد ۱۴: مرگ یا ناتوانی جدی ناشی از واکنش همولیتیک به دلیل تزریق گروه خون اشتباه در فرآورده‌های خونی.
  15. کد ۱۵: تمامی موارد مرگ یا عارضه مادر و نوزاد ناشی از زایمان طبیعی یا سزارین.
  16. کد ۱۶: مرگ یا ناتوانی جدی به دنبال هیپوگلیسمی در مرکز درمانی.
  17. کد ۱۷: زخم بستر درجه ۳ یا ۴ بعد از پذیرش بیمار.
  18. کد ۱۸: کرنیکتروس نوزاد ناشی از تأخیر در درمان (یک سندرم عصبی قابل پیشگیری که به علت رسوب بیلی‌روبین غیرمستقیم در بخش‌هایی از مغز ایجاد می‌شود).
  19. کد ۱۹: مرگ یا ناتوانی جدی بیمار به دلیل هر نوع دستکاری غیر اصولی ستون فقرات (مانند مواردی که به دنبال فیزیوتراپی رخ می‌دهد).
  20. کد ۲۰: مرگ یا ناتوانی جدی در اعضای تیم احیا به دنبال شوک الکتریکی در حین احیای بیمار که ممکن است ناشی از اشکالات فنی تجهیزات باشد.
  21. کد ۲۱: حوادث ناشی از استفاده نادرست از گازهای مختلف در بیمار (مانند اکسیژن یا گازهای دیگر).
  22. کد ۲۲: سوختگی‌هایی که به دنبال اقدامات درمانی مانند استفاده از الکترودهای اتاق عمل (مثل سوختگی‌های ناشی از جراحی قلب) رخ می‌دهد.
  23. کد ۲۳: موارد مربوط به محافظ و نگهدارنده‌های اطراف تخت (مانند گیر کردن اندام بیمار در محافظ یا خرابی آن).
  24. کد ۲۴: سقوط بیمار (مانند سقوط در حین انتقال به بخش تصویربرداری یا سقوط از پله).
  25. کد ۲۵: موارد مرتبط با عدم رعایت اصول اخلاق پزشکی.
  26. کد ۲۶: هرگونه آسیب فیزیکی (مانند ضرب و شتم) به بیمار.
  27. کد ۲۷: ربودن بیمار.
  28. کد ۲۸: اصرار بر تزریق داروی خاص خطرناک یا قطع عمدی اقدامات درمانی توسط کادر درمان.
  • راه حل ایمنی بیمار چیست؟

  1. توجه به داروهای با نام و تلفظ مشابه برای جلوگیری از خطاهای دارویی
  2. شناسایی دقیق بیمار
  3. ایجاد ارتباط مؤثر در هنگام تحویل بیمار
  4. انجام پروسیجر صحیح در مکان مناسب بیمار
  5. کنترل غلظت محلول‌های الکترولیت
  6. اطمینان از صحت درمان دارویی در مراحل ارائه خدمات
  7. اجتناب از اتصالات نادرست سوندها و لوله‌ها
  8. استفاده از وسایل تزریقات یکبار مصرف
  9. بهبود بهداشت دست‌ها
  • ارزیابی اولیه بیمار در بخش توسط پرستار به چه صورت انجام می‌شود؟

زمانی که بیمار به بخش وارد می‌شود، پرستار بر اساس فرم ارزیابی اولیه موجود در پرونده بستری، اقدام به ارزیابی می‌کند. در این مرحله، مشکلات و ناراحتی‌های بیمار شناسایی می‌شود و پرستار با توجه به آن، تشخیص پرستاری را ارائه می‌دهد. تمامی نتایج ارزیابی اولیه در اولین گزارش پرستاری ثبت می‌شود.
تبصره: در بخش اورژانس، اگر بیمار بیش از ۲ ساعت در بخش بماند، ارزیابی اولیه انجام می‌شود و در این حالت نیازی به ارزیابی مجدد در بخش نخواهد بود.

  • شناسایی بیمار چگونه انجام می‌شود؟

قبل از هرگونه اقدام تشخیصی یا درمانی، شناسایی بیماران باید با حداقل ۲ شناسه صورت گیرد. این دو شناسه شامل نام و نام خانوادگی و تاریخ تولد (روز/ماه/سال) هستند. در صورت وجود شباهت در نام‌ها، نام پدر نیز از بیمار سؤال می‌شود.
اگر بیمار هوشیار باشد، شناسایی به‌طور فعال (با سؤال از بیمار و تطابق با دستبند شناسایی) انجام می‌شود. در صورتی که بیمار کودک، معلول ذهنی، قادر به تکلم نباشد یا هوشیار نباشد، باید مشخصات بیمار را از والدین یا وابستگان درجه یک بپرسید.

  1. پاسخ بیمار را با مشخصات موجود بر روی دستبند شناسایی مقایسه کنید.
  2. به هیچ عنوان از شماره اتاق و تخت بیمار به عنوان شناسه استفاده نکنید.
  • روش اجرایی مهار شیمیایی چگونه است؟

ابتدا از روش کالمی استفاده می‌شود و با بیمار به آرامی صحبت می‌شود. همچنین، محرکات محیطی کاهش می‌یابد. اگر این اقدامات مؤثر واقع نشود، مهار شیمیایی انجام خواهد شد.

در نگارش دستور مهار شیمیایی در پرونده بیماران و نحوه اجرای آن، نکات زیر باید مدنظر قرار گیرد:

  1. بررسی عوارض و تداخلات دارویی و لحاظ سابقه دارویی و حساسیت‌های شناخته‌شده بیمار در تعیین نوع داروی مورد استفاده برای مهار شیمیایی و پیشگیری از عوارض.
  2. استفاده از ایمن‌ترین روش تجویز دارو با کمترین عوارض و رعایت اصول ایمنی دارو.
  3. انجام مهار شیمیایی تنها با دستور پزشک.
  4. تکرار مهار شیمیایی نیاز به دستور مجدد پزشک دارد و امکان تکرار بدون این دستور، حتی با وجود دستور PRN، وجود ندارد.
  5. ارزیابی پاسخ به درمان، علائم حیاتی و شرایط بالینی بیمار به‌صورت مداوم قبل، حین و بعد از مهار شیمیایی انجام می‌شود.
  6. ثبت شرایط بیمار قبل از شروع مهار و همچنین پاسخ او به درمان در گزارش پرستاری ضروری است.
  7. کنترل و ثبت علائم حیاتی و شرایط بالینی بیمار به‌صورت مستمر در طول مدت مهار در پرونده انجام می‌شود.
  8. تمهیدات ایمنی بیمار، مانند پیشگیری از سقوط و مانیتورینگ مداوم، باید به‌طور مستمر پایش و کنترل شود، و وقایع ناخواسته ناشی از مهار شیمیایی باید به دفتر پرستاری گزارش گردد.
  9. حریم خصوصی بیمار در حین مهار شیمیایی حفظ می‌شود.
  10. قطع مهار شیمیایی باید در کوتاه‌ترین زمان ممکن انجام شود.
  11. استفاده از مهار شیمیایی محدودیت دارد و حداکثر ۳ بار در روز مجاز است.
  • ثبت دستورات تلفنی چگونه انجام می‌شود؟

در مواقعی که به هر دلیلی پزشک نمی‌تواند در کنار بیمار حاضر شود، پرستار با برقراری تماس تلفنی با پزشک، شرح حال مختصری از وضعیت بیمار را ارائه می‌دهد و دلیل تماس را بیان می‌کند. سپس پرستار ابتدا دستورات تلفنی و شفاهی را برای تأیید توسط پزشک معالج تکرار کرده و همزمان آن را روی کاغذ ثبت می‌کند. بعد از بازخوانی دستورات با صدای بلند برای شنیدن پرستار شاهد، اطلاعات را در برگه دستور پزشک با تاریخ و ساعت و همچنین مهر و امضا ثبت می‌نماید.

پرستار شاهد نیز دستورات را با تاریخ، ساعت و تعداد دستورات شنیده‌شده از پرستار اول مهر و امضا کرده و تأیید می‌کند. دستورات تلفنی باید ظرف ۲۴ ساعت توسط پزشک مربوطه مهر و امضا و تأیید شوند. در غیر این صورت، نیاز به ثبت مجدد دستورات تلفنی وجود دارد.

  • اقدامات تهاجمی چیستند؟

اقدامات تهاجمی به هر گونه پروسیجرهایی اطلاق می‌شود که با بی‌حسی موضعی یا بیهوشی عمومی بیمار همراه هستند. این اقدامات شامل مواردی چون بیوپسی مغز استخوان، تزریق خون، قرار دادن خط مرکزی (CV LINE)، انجام پروسیجر LP (نخاعی) و سایر بیوپسی‌ها می‌باشند.

  • عملکرد کارکنان بالینی پس از دریافت نتایج بحرانی آزمایش‌های پاراکلینیک چگونه است؟

فهرست مقادیر بحرانی پاراکلینیک در بخش‌ها موجود است و کارکنان بخش‌های بالینی، اعم از بستری و سرپایی، از آن آگاهی دارند. در این بخش‌ها، یک خط ارتباطی یک‌طرفه و آماده به کار برای دریافت به‌موقع نتایج بحرانی بررسی‌های پاراکلینیک وجود دارد.

چنانچه مقادیر پاراکلینیک در محدوده بحرانی قرار گیرد، اطلاع‌رسانی از واحد پاراکلینیک به بخش (از طریق پرستار بیمار یا مسئول شیفت) صورت می‌گیرد. پرستار بر اساس خط‌مشی دستور تلفنی اقدام کرده و بلافاصله به بالین بیمار مراجعه می‌کند تا مداخله فوری برای نجات و حفظ ایمنی بیمار انجام دهد. سپس، اطلاع‌رسانی به پزشک معالج توسط پرستار و یا به‌سرعت توسط مسئول شیفت انجام می‌شود.

  • در هنگام تزریق خون، رعایت چه مواردی ضروری است؟

شناسایی ایمن بیمار بر اساس دستورالعمل‌های ابلاغی وزارت بهداشت باید انجام شود. این شناسایی شامل تأیید هویت صحیح بیمار به‌طور همزمان توسط دو کادر بالینی است. هویت بیمار باید با پرونده وی و دستور تزریق خون تطبیق داده شود و این تطابق نیز باید توسط دو کادر بالینی انجام گیرد. همچنین، تأیید هویت بیمار باید با پرسش‌های ایمنی بیمار بر اساس استانداردهای اعتباربخشی صورت گیرد.

مشخصات مندرج بر روی کیسه خون ارسالی نیز باید همزمان توسط دو کادر بالینی بررسی شود. وضعیت ظاهری کیسه خون از نظر کدورت، تغییر رنگ، وجود لخته، همولیز، حباب گاز و نشتی باید مورد ارزیابی قرار گیرد. پرستار مسئول بیمار در 5 دقیقه اول پس از تزریق باید نظارت مستمری بر وضعیت بیمار داشته باشد و در 15 دقیقه ابتدایی، از طریق مراجعه و ارزیابی‌های مکرر، علائم حیاتی بیمار را کنترل و ثبت کند. همچنین، سوابق تزریق خون بیمار باید مورد توجه قرار گیرد و علائم حیاتی قبل از ترانسفوزیون خون و در فواصل زمانی مشخص شده در فرم ارسالی از بانک خون کنترل شود.

 

  • روش شناسایی بیمار، نمونه‌گیری و آماده‌سازی قبل از تزریق خون

در صورت نیاز به تزریق خون و فرآورده‌های خونی برای بیمار طبق دستور پزشک، پرستار بخش هماهنگی‌های لازم برای تهیه خون و فرآورده‌ها را انجام می‌دهد. فرم رضایت آگاهانه برای تزریق خون و فرآورده‌های خونی تکمیل می‌شود. پزشک معالج با توجه به شرایط بالینی بیمار و نتایج آزمایشات خون، تعداد واحدهای لازم را در پرونده بیمار ثبت می‌کند که توسط پرستار چک می‌شود.

پرستار سپس هویت بیمار را شناسایی می‌کند. برای این منظور، نام، نام خانوادگی و تاریخ تولد بیمار هوشیار را از خود بیمار می‌پرسد. در مورد بیماران غیرهوشیار، شناسایی از طریق تطبیق با پرونده و کاردکس بیمار انجام می‌گیرد. فرم‌های درخواست خون توسط پرستار پر می‌شود.

برای نمونه‌گیری، پرستار بخش دو نمونه خون (یک نمونه لخته و یک نمونه سیتراته) از بیمار می‌گیرد. بر روی نمونه‌ها برچسب‌های کاملی زده می‌شود و علاوه بر سایر مشخصات، نام فرد نمونه‌گیر نیز بر روی لوله‌ها ثبت می‌شود. همزمان، درخواست در سیستم HIS نیز ثبت می‌شود.

در هنگام تزریق خون، رعایت چه مواردی ضروری است؟

  • برچسب‌های ضروری بر روی ظروف نمونه‌های آزمایش

بر روی ظروف آزمایش حاوی نمونه، برچسب‌هایی با اطلاعات زیر درج می‌شود: نام و نام خانوادگی بیمار، تاریخ تولد، تاریخ و زمان نمونه‌گیری، نوع نمونه (سیتراته یا لخته)، و نام فرد نمونه‌گیر. این اطلاعات برای اطمینان از شناسایی صحیح نمونه‌ها و پیگیری‌های بعدی ضروری است.

  • نحوه عملکرد در خصوص داروهای مشابه و پرخطر در بخش به چه صورت است؟

داروهای پرخطر در بخش با برچسب قرمز که توسط داروخانه تهیه شده، شناسایی می‌شوند. در صورت ثبت این داروها در پرونده بیمار، دو پرستار مسئولیت تأیید و مهر کردن آن‌ها را بر عهده دارند. احتیاط‌های لازم در مورد بیمارانی که داروهای پرخطر مصرف می‌کنند، توسط پرستار انجام می‌گیرد. بهتر است داروهای پرخطر در قفسه‌ای مستقل و با برچسب قرمز قرار داده شوند.

داروهای مشابه با برچسب زرد توسط داروخانه شناسایی می‌شوند. پرستاران باید در تلفظ و ثبت نام این داروها دقت کافی داشته باشند. داروخانه لیست داروهای مشابه (از نظر نام و ظاهر) را به بخش‌ها ارائه می‌دهد تا از بروز خطا جلوگیری شود. در صورت معرفی داروی مشابه جدید از طرف کارخانه تولیدکننده، داروخانه اطلاع‌رسانی لازم را به بخش‌ها انجام می‌دهد. نگهداری این داروها در قفسه‌ای با برچسب زرد صورت می‌گیرد.

  • موارد ضروری آموزش بیمار توسط پرستار چیست؟

  1. مراقبت و محدودیت‌های حرکتی: آموزش به بیمار درباره چگونگی مراقبت از خود و محدودیت‌های حرکتی لازم برای حفظ سلامت.
  2. مدیریت درد: ارائه روش‌های موثر برای مدیریت درد و تسکین آن.
  3. فعالیت‌های فیزیکی: تعیین حدود فعالیت‌های فیزیکی مجاز برای بیمار و چگونگی انجام آن‌ها.
  4. پوزیشن مناسب بیمار در بستر: راهنمایی درباره نحوه قرار گرفتن و تغییر پوزیشن در بستر برای جلوگیری از عوارض.
  5. افزایش آگاهی: آشنا کردن بیمار با عوارض احتمالی سیر بیماری و نحوه برخورد با این عوارض.
  • شرایط تهدید کننده ایمنی بیمار کدامند؟

  1. سقوط ناشی از سن بالا، عدم تعادل و مصرف داروهای روان‌پزشکی
  2. سوء مصرف دارو یا مواد مخدر
  3. عدم آگاهی و شناخت بیمار نسبت به زمان و مکان (نداشتن insight)
  4. احتمال خودکشی و دگرکشی
  5. آپنه خواب بیمار
  • دستورالعمل ” تخلیه ی بیمارستان در زمان حادثه” به چه صورت است؟

  1. بررسی حادثه: سوپروایزر حادثه را بررسی کرده و تصمیم‌گیری در مورد تخلیه را انجام می‌دهد.
  2. تعیین سطح تخلیه:
    1. تخلیه افقی: انتقال بیماران و پرسنل به بخش‌های امن در همان طبقه.
    2. تخلیه عمودی: انتقال بیماران و پرسنل به طبقه همکف.
    3. تخلیه کامل: انتقال بیماران و پرسنل به محل تجمع ایمن در بیمارستان (جنب سالن شهید پناهی) و در صورت تخریب کلی ساختمان‌ها، انتقال بیماران به سایر بیمارستان‌های طرف قرارداد.
  3. صدور دستور تخلیه: سوپروایزر دستور تخلیه را صادر می‌کند.
  4. اعلام کد تخلیه: کد تخلیه و سطح آن از طریق مرکز تلفن اعلام می‌شود.
  5. تخلیه: بر اساس دستور سوپروایزر، پرسنل، بیماران، پرونده‌های بیماران، تجهیزات پزشکی و… تخلیه می‌شوند.

نکته نهایی در مورد سوالات اعتبار بخشی بیمارستان|فایلهای اعتباربخشی بیمارستان ها در فردیس

سوالات اعتباربخشی بیمارستان‌ها به عنوان ابزارهای کلیدی برای ارزیابی کیفیت خدمات و امکانات بهداشتی مطرح می‌شوند. این سوالات به شناسایی نقاط قوت و ضعف سیستم‌های درمانی کمک کرده و به بهبود مستمر خدمات به بیماران می‌انجامند. در شرکت اسپاد آبستا، تمرکز بر ارتقای استانداردهای اعتباربخشی و پاسخگویی به نیازهای بیماران و کادر درمانی، نقش مهمی در تحقق اهداف بهداشتی و درمانی دارد.

شرکت اسپاد آبستا در فردیس به عنوان یکی از پیشگامان در حوزه مشاوره و حمایت از بیمارستان‌ها در فرآیند اعتباربخشی، به تهیه و ارائه فایل‌های جامع و مدون پرداخته است. این فایل‌ها شامل مستندات و شواهدی هستند که به بیمارستان‌ها کمک می‌کنند تا در جلسات اعتباربخشی موفق عمل کنند و به درستی نشان دهند که تمامی الزامات قانونی و علمی را رعایت کرده‌اند. همچنین، این فایل‌ها می‌توانند به‌ عنوان یک منبع آموزشی برای کارکنان بیمارستان‌ها عمل کنند تا آگاهی و دانش آن‌ها در مورد استانداردهای اعتباربخشی افزایش یابد.

فایل‌های اعتباربخشی بیمارستان‌ها شامل مستندات و اطلاعاتی است که الزامات استانداردهای ملی و بین‌المللی را نمایان می‌سازند. این فایل‌ها به بیمارستان‌ها کمک می‌کنند تا با تحلیل دقیق و برنامه‌ریزی مناسب، در مسیر بهبود کیفیت خدمات گام بردارند. شرکت اسپاد آبستا با ارائه مشاوره و آموزش‌های تخصصی، به بیمارستان‌ها در ارتقاء کیفیت و انطباق با استانداردهای اعتباربخشی یاری می‌رساند.

اقدامات و برنامه‌ ریزی‌های منظم در راستای اعتباربخشی، نیاز به همکاری و همیاری کلیه پرسنل بیمارستانی دارد. با توجه به پیچیدگی‌های موجود در نظام‌های بهداشتی و درمانی، حمایت و همفکری تمامی اعضای کادر درمان و مدیریت بیمارستان، راهگشای رسیدن به اهداف تعیین شده و ارتقای سطح خدمات به بیماران خواهد بود.

 

نقش بیمارستانها در تحقق اهداف اعتباربخشی و بهبود مستمر خدمات بهداشتی

 توسعه پایدار و اعتباربخشی، هم‌افزایی برای بهبود کیفیت خدمات درمانی

دیجیتال مارکتینگ آبستا تیم

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *